Mijn monumentale beelden worden in verschillende materialen uitgevoerd: plaatstaal, aluminium, messing of roestvrij staal.
In mijn werk speelt de natuur een belangrijke rol. Vanuit concrete waarnemingen ontstaat een abstracte vormtaal.
Ik zoek naar helderheid en eenvoud, waarbij wel de emotionele spanning voelbaar moet blijven. Er ontstaan series, waarbij wordt uitgegaan van een zelfde basisvorm.
In de tuin van museum Kranenburgh in Bergen stonden twee dezelfde beelden van mij. Eén behoort tot de vaste collectie. De andere is eind mei retour gekomen en geplaatst in een tuin in Broek en Waterland.
Van één kant heeft het beeld ronde vormen. Als het een kwart slag gedraaid wordt, komen vier rechthoeken te voorschijn. Zou je het beeld terugvouwen, dan ontstaat een vorm van een vierbladige bloem — de basisvorm waaruit veel beelden zijn ontstaan.
Het beeld van plaatstaal heeft een hoogte van honderdvierenzestig centimeter — de lengte van de kunstenaar.
Afgelopen jaar was ik op mijn atelier bezig om een driehoek ruimtelijk te maken. Zoals altijd begon ik alle mogelijkheden te onderzoeken — bij de gecompliceerde vormen die ontstaan, ga ik net zo lang door tot er bijna niets overblijft.
Toen het ontwerp klaar was, sloeg de twijfel toe: is dit niet te simpel? te gemakkelijk? en is er niet iemand die dit al eerder heeft bedacht? Daarna ging ik naar museum Booijmans van Beuningen om de tentoonstelling over het Bauhaus te zien. Alles was voor mij daar zo herkenbaar! Toen ik 65 jaar geleden op de Rietveld Academie kwam, hadden veel docenten daar een Bauhaus-achtergrond. Terwijl ik rondliep in het museum dacht ik: hier kom ik vandaan, dit is de basis van mijn werk; waar maakte ik me druk over, het mag!
En ik besloot mijn ontwerp in aluminium uit te voeren als ode aan het Bauhaus voor de tentoonstelling Volume in Vorm.
